• CVVO JO 15-1 herstelt zich tijdig van \"eeeuh, of zijn we al begonnen\" syndroom

    Zaterdag 3 november 2018

    In de koude nacht van vrijdag op zaterdag had koning winter zijn eerste visitekaartje in de vorm van een witte ijslaag op ons hoofdveld neergelegd, maar gelukkig schoot onze koperen ploert tijdig te hulp om deze deels wit gekleurde ansichtkaart weer naar overwegend groen te doen laten smelten.

    Op deze inmiddels groene arena zouden de zelfbenoemde balkunstenaars van de Onder15 categorie onder ideale omstandigheden vandaag proberen geschiedenis te schrijven, en dat kan natuurlijk als bekend zowel op een positieve als in een iets minder positieve manier gaan gebeuren.

    Door schande en schade wijs geworden gaan wij in eerste instantie toch maar –positief ingesteld als we zijn- uit van het meest gunstige scenario, en dat zou dan inhouden dat we gelijk vanaf het eerste fluitsignaal van scheidsrechter Botrous messcherp en fel aan dit duel zouden beginnen, daar had het immers vorige week in Workum zo jammerlijk aan ontbroken.
    Al na een paar minuten kon reeds de enigszins trieste conclusie worden getrokken dat het slappe eerste helft syndroom toch wel een dingetje voor onze mannen dreigt te gaan worden. De tegenstander van vandaag, Franeker JO 15-1, begon veel voortvarender aan de wedstrijd en vertaalde dit nog voor rust in een tamelijk onnodige 0-1 voorsprong, later gevolgd door de 0-2 uit een goed ingeschoten vrije trap. Wederom dreigden we door een slap begin onszelf de kans op een mooi eindresultaat door de neus te boren, en dat zou –in de wetenschap dat wij in goeden doen echt niet voor dit soort ploegen hoeven onder te doen- natuurlijk verrekte zonde zijn.

    Deze boodschap moet onze trainer Mark –klein van stuk, maar groots van daden- in de rust met een vlijmscherpe injectienaald stuk voor stuk in het diepst van de voetbalzielen van onze godenzonen hebben geïnjecteerd, want zoals de heren na de rust uit de kleedkamer zijn gekomen grenst aan een vorm van een modern voodoo ritueel. Gelijk vanaf de hervatting kon je zien dat – zouden we deze spelbeleving vanaf de eerste minuut hebben laten zien- wij never nooit met een 0-2 achterstand hadden hoeven gaan rusten en het was ook niet meer dan terecht loon naar werken dat Dylan via een van zijn befaamde snelle doorbraakacties de 2-1 in de korte hoek schoof.

    Verdere denderde de trein voort in een moordend tempo, en inmiddels was ook aanvoerder Jens Schirm ingestapt, en dat bleek een gouden greep. Toen hij 1 op 1 voor de Franeker keeper kwam, kende hij geen genade voor deze doelwachter ; 2-2 en dus weer op gelijke hoogte. Hiermee was de honger van de mannen van CVVO gelukkig nog niet gestild, en natuurlijk wilden zij hun trouwe thuispubliek –al was het alleen maar bij wijze van excuses voor de povere eerste helft- nog iets moois laten zien. Wie anders dan captain Jens zou met een mooie solo, gevolgd door een schitterend diagonaal schot de verdiende 3-2 einduitslag in boeken laten verdwijnen. De bekroning van een schitterende tweede helft voor het JO 15-1 team, waarvan de bekende Duitse filosoof Oliver Bierhoff zou hebben gezegd : Jungs, Jungs, warum aber nicht gleich so ??