• CVVO JO 15-1 morst met vrij slap optreden in Haren de eerste punten.

    Zaterdag 29 februari 2020

    Vandaag stond er weer een verre uitwedstrijd op het programma voor de mannen van CVVO JO15-1 die hen wederom in het hoge noorden –ver weg van alle Corona virushaarden- zou doen laten belanden. In Haren- onder de rook van de stad Groningen- ligt de thuisbasis van BeQuick 1887 dat haar thuiscomplex gebroederlijk deelt met Helpman. Aangekomen op dit complex bleek dat de kans op het vinden van een parkeerplaats hier net zo groot zou zijn als de kans dat Ajax dit seizoen in de Champions-League finale speelt. Bovendien leek- in schril contrast met de naastgelegen luxueuze rietgedekte villa’s- het speelveld eerder deze week nog door de NAM te zijn gebruikt als locatie voor een serie mislukte gasboringen. Dit alles zou ons –en zeker ook scheidsrechter Dekker- niet weerhouden om rond de klok van 10.00 uur af te trappen voor de wedstrijd tegen de mannen van BeQuick JO15-2.

    Als trotse koploper waren de heren van CVVO JO15-1 natuurlijk aan hun stand verplicht om hier vandaag –ondanks de miserabele veldomstandigheden- iets moois neer te zetten, en onder verder ideale weersomstandigheden zal dit ook zeker de insteek van onze mannen geweest zijn, maar zou daar vandaag in het Harense bitter weinig van terecht gaan komen.

    Na een slordige vijf minuten de eerste kans als Tije zijn schot op de doelpaal ziet afketsen, en hoewel we de tegenstander voortdurend onder druk houden bloedt de wedstrijd langzaam uit naar een 0-0 ruststand.
    De tweede helft zal het dan maar moeten gebeuren, en met nog iets meer druk op de helft van BeQuick en doelrijpe kansen voor Olov en Maarten en een vrije trap van Olov die nog uit de kruising getikt kan worden mogen we aan de andere kant niet mopperen dat de mannen van BeQuick de bal voor een leeg doel voorlangs schuiven. “We kunnen zo nog wel 30 dagen door voetballen, dan blijft het gewoon nog steeds 0-0” aldus de gevleugelde woorden van onze vlaggenier Peter, en zo was het ook. We hebben twee keer 35 minuten heerlijk in het voorjaarszonnetje bij een temperatuur van rond de 13 graden langs de lijn kunnen vertoeven, maar de warme gevoelens kwamen vandaag bepaald niet voort uit het ons voorgeschotelde voetbal.

    Het eindsignaal van de scheidsrechter klonk dan eigenlijk ook meer als een genadeschot voor de twee ploeterende ploegen, die vandaag -zeker aan de zijde van CVVO- ver van hun gebruikelijke inzet- en spelbelevingsniveau verwijderd waren gebleven. Best wel zonde als je bedenkt dat we hier onnodig twee punten laten liggen en onze koppositie –doordat de concurrentie hun wedstrijden wegens wanordelijkheden gestaakt zagen worden- flink hadden kunnen verstevigen.