Zaterdag 22 april 2023

Na de forse onweersbuien van gisteravond en de de daarmee gepaard gaande lichtshow lag de grasmat er vanochtend toch nog maar weer mooi bij, en klaar om gekust en geperforeerd te worden door de ruwweg 500 noppen van de 23 hoofdrolspelers van vandaag.

De eerste hoofdrol was weggelegd voor onze scheidsrechter Harmen, die vanuit de koelcellen van Groenvries nog eenmaal bereid was gevonden om zijn scheidsrechtersfluit, die al ergens aan de wilgen hing, op majestueuze wijze nieuw leven in te blazen.

De verdere 22 hoofdrolspelers kwamen -zoals inmiddels bekend mag worden verondersteld- voor de helft uit Lemmer en omstreken en voor de andere helft uit Dokkum, verzameld in het team van Be Quick JO 19-1. Op papier met een schamele 4 punten uit 8 wedstrijden geen hoogvlieger, maar ons was ook reeds duidelijk geworden dat we in deze hoofdklasse met dagkoersen moeten rekenen; vandaag ben je de Koning en morgen de Schlemiel.

Vrij snel na de aftrap bleek dat Be Quick inderdaad een niet te onderschatten ploeg is met een snelle nummer 11 en een kwartet fors uit de Friese klei getrokken degelijke verdedigers. Uiteraard kunnen wij daar als CVVO uit de talentrijke 2004/2005 lichting genoeg tegenover stellen, maar zoals altijd moet dan ook aan onze kant de som der delen wel weer voldoende overwicht en het nodige beetje geluk opleveren om ook in de wedstrijd van vandaag aan het langste eind te kunnen trekken.

Na een weifelend begin wordt de ban halverwege een beetje gebroken als niemand minder dan de inmiddels 18-jarige Christiaan de bal uit een scrimmage voor de goal achter de BeQuick keeper wurmt; 1-0. Als even later de nummer 11 van Be Quick uithaalt mogen we niet mopperen dat dit schot via de vingertoppen van Lars op de lat uiteenspat. Uit de tegenstoot meent Tymen dan de 2-0 te kunnen scoren, maar dat feestje gaat wegens buitenspel niet door.
Wat even later nog wel doorgaat is het feestje van Wietze, die zijn harde werken vandaag bekroond ziet met een fraai doelpunt; 2-0 , waarna een fase tot de rust aanbreekt waarin niet zo gek veel meer gebeurt.

Na rust is het genieten geblazen, maar dat ligt nu meer met het doorgebroken zonnetje dan aan het vertoonde voetbal. Als een kronkelend beekje in de Zwitserse Alpen kabbelt de wedstrijd voort en lijkt het alsof we van de vierde versnelling in de eerste helft hebben teruggeschakeld naar de tweede versnelling. Kennelijk is na dit terugschakelen dan ook nog eens de versnellingspook afgebroken, want het lukt ook -zelfs na wat wissels- niet meer om de boel nog weer in een hoger verzet te krijgen. Na 45 minuten zo doorkabbelen vindt ook Harmen het welletjes en fluit voor het einde.

Met nog een zwaar programma voor de boeg zijn dit zakelijke, maar ook wel weer nuttige punten, al zien we de manier waarop ze worden binnengeharkt natuurlijk liever wat sprankelender dan vandaag. Aan de andere kant : je kunt niet altijd een 6 gooien, we zijn weer even buiten geweest en het was heerlijk weer -althans vanochtend.