Zaterdag 12 november 2022

Daags na het verscheiden van aartsvader Abraham was het aan de smurfen van de JO 19-1 om bij wijze van postuum eerbetoon minimaal drie punten mee naar huis te nemen uit Stiens.
Het team van Stiens stond -overigens net als dat van Leovardia- na twee wedstrijden nog puntloos onderaan, maar dat zegt in deze hoofdklasse helemaal niets gegeven het feit dat je hier weliswaar van iedere tegenstander kunt winnen, maar er ook net zo makkelijk van kunt verliezen.

Uitgerekend door blessures vandaag zonder Fabian Dijkstra en Frank Stienstra, maar dat weer gecompenseerd door Jesse Lemstra kon in een mistige ambiance op de Stienser klei vanochtend om half elf worden afgetrapt.

De mannen van Mark Verhoeff begonnen sterk en deelden gelijk al een paar plaagstoten uit, helaas zonder succes. Gesterkt door het feit dat ze deze fase zonder kleerscheuren wisten door te komen bleven de mannen van Stiens loeren op hun kansen, met als sterke wapen een aantal pijlsnelle voorwaartsen. Dit wapen werd ons dan halverwege de eerste helft fataal toen uit een van deze spaarzame counters toch vrij zure 1-0 werd aangetekend. Gezien het spelbeeld deden onze mannen zichzelf hier schromelijk te kort, maar met het missen van de vele kansen maakte zich ook een bepaald gevoel van onmacht bij CVVO meester. Gerechtigheid kwam er dan gelukkig tegen het einde van de eerste helft als Tymen vanaf zo’n 20 meter vanaf rechts een schot op doel afvuurt, en waar deze bal in eerste instantie net naast lijkt te gaan krult deze op miraculeuze wijze met hulp van een vlaagje wind net via de binnenkant paal binnen; 1-1.

Na een geslaagde rustpauze was het voornemen om de 2e helft in ieder geval het verzuim van de 1e helft goed te maken, en in een zeer sterk offensief leken de mannen van CVVO er een wedstrijd van te maken wie de meeste kansen kon missen en leek het of er een geheimzinnige ultraviolette straling tussen de Stienser doelpalen heerste die hardnekkig voorkwam dat de bal zou passeren. Voor het geval de richting van de bal toch tussen de palen dreigde was er dan nog de Stienser doelman, die vandaag een van zijn betere dagen moet hebben gehad. Daarbij opgeteld het voortdurende gevaar van de Stienser counters een alleraardigst schouwspel.

De ijzeren voetbalwet deed echter ook vandaag weer haar opgeld toen de ploeg van Stiens andermaal uit een counter de voorsprong wist te pakken; 2-1 en in een verbeten poging om dit gevoelde onrecht in de stand te keren eindigt een schot van Joute Pieter dan ook nog eens op de doellat. Even later is het dan toch raak als Tije een keertje niet wegglijdt -sorry Beppe, van de Sint krijgt hij straks een paar nieuwe voetbalschoenen – en de bal strak voor het doel brengt waar de mee naar voren getrokken Jelle – de toer van Lemmer- er als de kippen bij is om de verdiende gelijkmaker in te tikken; 2-2.

Wie nu dacht: “erop en erover” kwam echter bedrogen uit; met nog enkele minuten op de klok wisten de slimme Stiensenaren uit wederom een counter de intens zure 3- 2 binnen te kegelen en leek dit het nekschot voor de mannen in het blauw-wit en leek het op de terugreis net zo gezellig te gaan worden als in de wachtkamer van de tandarts.
Met nog een laatste corner te nemen en zelfs keeper Lars als laatste wanhoopsdaad mee naar voren kust de godin der gerechtigheid de rechtervoet van Joute Pieter, die in de scrimmage voor het doel de bal via de onderkant lat in het doel jaagt; 3-3 waarna ook gelijk het eindsignaal volgt.

Een spannende en zeer amusante pot voetbal met een spannende ontknoping, afgezien van de gemiste kansen is het dan na zo’n zure achterstand toch ook wel weer mooi om er uiteindelijk nog een gelijkspel uit te kunnen slepen, complimenten voor de inzet en strijdlust van onze jongens!