Zaterdag 5 november 2022

Op deze rustige en bladerrijke herfstdag stond het GPS-vizier op het Kalverdijkje in Leeuwarden gericht, waar zich naast de Anne Vondelingweg de thuishaven van sc Leovardia bevindt.

Bij het betreden van de ons toegewezen kleedkamer was duidelijk te merken dat de spelers van het voorgaande team stuk voor stuk met volledige geleegde blaas van onder de douches moeten zijn gestapt. Nu is het in het kader van de energieschaarste en torenhoge gasprijzen natuurlijk mooi meegenomen dat er teams in hun eigen warm water gaan voorzien, maar de penetrante geur die deze golden shower actie dan vervolgens achterlaat is niet echt jofel voor fijnbesnaarde mensen zoals wij.

Enfin, bijkomend voordeel was dat we vandaag dus heel snel in de kleren zaten om tijdig speelklaar te zijn voor treffen tegen Leovardia JO19-1. Op papier zou dit geen hoogvlieger zijn, maar na 90 minuten voetbal zou pijnlijk duidelijk worden dat deze aanname net zo vals was als een biljet van 30 euro.

Vanaf de aftrap zagen we met alle goede wil een naar de goede vorm zoekend CVVO dat vandaag redelijk onmachtig oogde en dat eigenlijk geen moment haar favorietenrol kon waarmaken. In plaats van het initiatief te pakken moesten de mannen van CVVO zelfs van geluk spreken dat ze in de eerste fase niet op achterstand kwamen toen een Leovardia schot via de buitenkant paal afketste. In de 15e minuut is het dan -zij het lichtelijk tegen de verhouding in- toch raak als Senne uit een voor hem zo kenmerkende frivole actie vanaf 20 meter de bal keurig diagonaal in het doel jast; 0-1.
Wie dan zijn adem zou moeten inhouden tot het moment van de gelijkmaker zou gewoon in leven kunnen blijven want vanaf de aftrap stoomden de Leovardianen dwars door onze defensie op naar de 1-1, waar dan eigenlijk op dat moment qua spelbeeld niets op af te dwingen is.

Met de rust komt dan ook de constatering dat het voor de 3 punten vandaag allemaal wel een tandje strakker moet, maar ook de constatering dat we vandaag met 12 spelers waarvan 2 halfweg fitte en een paar redelijk onzichtbare (te) weinig speelruimte hebben om het verschil te kunnen maken. Des te heuglijker is het dan om te zien dat een individuele oprisping van Fabian halverwege de 2e helft genoeg blijkt om ons -achteraf bekeken- vandaag de volle winst te gaan bezorgen; 1-2.

Hierna dringen de mannen van Leovardia nog wel een paar keer aan, en zien een vrije trap zelfs nog op de doellat uiteen spatten en verzandt de wedstrijd dan een beetje in onnodige grimmigheden over en weer, waarbij de scheidsrechter dan ook wel iets kordater had kunnen optreden. Maar zoals onze koningin al schreef : “ niet iedere dag kan een tien zijn”, en dat gold vandaag dan voor hem en eigenlijk zeker ook voor het hele team van CVVO.

Laat onverlet dat we vandaag onze eerste drie punten mee naar huis mochten nemen, en dat is dan in de optelsom met de wedstrijd van vorige week inderdaad dan de uitgestelde beloning geweest.