Zaterdag 1 oktober 2022

Uitgerekend in een week die ons leerde dat je als rapper ook op een min of meer natuurlijke manier aan je einde kunt komen, en niet net als je collega’s door een fatale kogel het loodje hoeft te leggen werden wij in het Gangsta’s Paradise Sneek verwacht voor de 5e en laatste in de serie bekerwedstijden.

Met een door vele blessures dusdanig gehavende selectie -die deed denken aan de staat van het gebit van een 35-jarige suikerspin junk- moesten wij de verwachtingen tegen het nog ongeslagen team van LSC vanmiddag maar niet al te hoog inschalen.

Natuurlijk zou het gemis van kanonnen als Dinand, Joute Pieter, Wietze, Trevor en Tymen vandaag merkbaar zijn, maar de inzet van onze gastspelers Meraux, Jesse, Nick en Stefan zou de pijn van dit gemis een heel stuk gaan verzachten.

Op het historisch kloppend en best wel fraaie complex van LSC 1890 was men druk bezig met het moderniseren -mag ook best wel eens na 132 jaar- van de kleedruimtes, waardoor wij onze toevlucht moesten nemen in een 20-voet container, dus lekker knus met de knieën tegen elkaar omkleden.

Optimistische berekeningen van de Willie Wortels binnen ons team hadden becijferd dat een 0-6 overwinning op de huidige nummer1 LSC vandaag voldoende zou zijn om ons bekeravontuur nog een vervolg te gaan geven.

Het begon met een klein oponthoud -wij dachten de thuisploeg een plezier te doen door in onze rode shirts tegen het doorgaans blauw van LSC aan te treden- bleek de thuisploeg hetzelfde idee te hebben, waardoor de ploeg van LSC in allerijl alsnog in de blauwe shirts moest worden gehuld.

Uiteindelijk dan het verlossende beginsignaal van scheidsrechter Mark Grondsma en zagen we een furieus CVVO uit de startblokken schieten. Waar het Woudagemaal eerst in de herfstvakantie op stoom komt kon dit niet gezegd worden van de gebroeders Heeres. Zonder af te wachten wie hier nu het veldoverwicht zou hebben was het al in de 2e minuut raak voor Tije toen hij vanaf de linkerkant de keeper van LSC zijn eerste balcontact gunde, helaas voor diezelfde keeper was de bal toen al ruimschoots de doellijn gepasseerd; 0-1. Zes minuten later zou het allemaal nog mooier worden als onze stylist Senne -wat stond dat joch weer heerlijk te voetballen vandaag- de keurig uitgespeelde 0-2 achter de LSC doelman werkt.

Vanaf dat moment lijkt de wekker in de ploeg van LSC af te zijn gegaan, en beseffen de mannen uit Sneek dat vanaf de Waterpoort een Lemmerweg loopt, en dat zij in de eerste 10 minuten bijkans door de deze mannen uit Lemmer weg zijn gespeeld. De wake-up call voor de Snekers mist haar uitwerking helaas niet, vanaf nu zijn de rollen omgedraaid en moeten de mannen van CVVO zich beperken tot het tegenhouden en dan maar loeren op de kans uit een tegenstoot.

Helaas is de ontegenzeglijke kwaliteit in de Sneker ploeg voldoende om de snelle achterstand nog voor rust te neutraliseren, beide keren vanuit een corner waarbij zich telkens een LSC-aanvaller gewiekst voor een verdediger wurmt; 2-2 ruststand.

Na de limonade -hoewel je een gekregen paard nooit in de bek mag kijken -met wel een zeer verfijnd chemisch smaakje dat het vermoeden deed rijzen dat er in de receptuur toch ooit iets van sinaasappels zou moeten zijn verwerkt, betraden wij de kunstgras arena voor het 2e bedrijf.

Wie nu dacht dat het spelbeeld van het laatste half uur van de eerste helft zich nu naadloos zou voortzetten had het fout; in plaats van tegenhouden door CVVO ontspon zich een heerlijke en gelijk opgaande wedstrijd met kansen aan beide kanten. Zo komen wij goed weg als de LSC spits een schitterende volley op de lat uiteen ziet spatten en LSC even later ook als Senne zijn schot over de keeper op de doellat ziet stranden. Naast een aantal gemiste kansen over en weer komt de ploeg van LSC goed weg als de scheidsrechter een grove overtreding op de doorgebroken Jelle slechts met donkergeel bestraft, een beslissing waar onze eigen Mark zich gelukkig ook volledig in kon vinden😊.

Erg sneu voor de dapper strijdende mannen van CVVO is het dan dat deze wedstrijd, die eigenlijk geen winnaar verdient er dan toch eentje krijgt door notabene een ongelukkige eigen goal van Christiaan, uitgerekend in deze wedstrijd waarin hij als een onvervalst en onverschrokken beast heeft staan voetballen.

Na een herstelperiode van twee weken kunnen we ons dan weer volledig- en hopelijk weer voltallig- op de competitie gaan richten, en dit bekeravontuur met opgeheven hoofd voor nu vaarwel zeggen.