• De vergeten week van de scheidsrechter

    Allereerst wil ik langs deze weg al onze scheidsrechters mijn excuses aanbieden dat CVVO hier geen aandacht aan heeft besteed. Sterker nog, ik ben het mij niet eens bewust geweest tot afgelopen vrijdagavond.  

    Die vrijdagavond deed onze wedstrijdcoördinator tijdens de leiders en trainersbijeenkomst verslag van het feit dat hij wederom ontzettend veel tijd heeft moeten besteden aan het met een scheidsrechter bezet krijgen van alle wedstrijden van afgelopen zaterdag. Voor 1 team heeft hij zelfs 18 telefoontjes moeten plegen en nog steeds had hij die vrijdag geen scheids gevonden. Toen bedacht ik mij pas: "En dat, tijdens de week van de scheidsrechter". Letterlijk als voorbeeld van hoe het dus eigenlijk niet moet, heb ik mij aangemeld om de bettreffende wedstrijd de volgende dag te gaan fluiten. Het hoort namelijk niet zo te zijn dat je als voorzitter nog een extra pet op gaat zetten. Maar in het kader van de week van de scheidsrechter vond ik de gedachte wel aardig om het lot van scheidsrechter eens te ondergaan.  

    Als ik dit schrijf is het inmiddels zondag, en begrijp ik weer iets beter waarom er eigenlijk een week van de scheidsrechter in het leven is geroepen. Wat moeten wij deze mensen op een voetstuk zetten, en wat verdienen zij de extra aandacht die zij van ons, CVVO, tijdens deze week van de scheidsrechter niet hebben gekregen. 

    Scheidrechters, ik neem bij deze mijn petje voor jullie af. Chapeau! 

    Binnen drie kwartier was ik van redelijkerwijs gerespecteerd voorzitter verworden tot mikpunt van commentaar en gescheld. Nu weet ik best wel dat ik geen gediplomeerd scheidsrechter ben. Ik heb dit dus ook voor aanvang van de wedstijd aangegeven. Laten we even wel wezen, ik floot ook geen professionele voetballers tenslotte. Ik leg de aanvoerders en leiding dus uit dat het zaterdagmiddag is, lekker weer, en dat ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel een aantal verkeerde beslissingen ga nemen in de wedstrijd die voor ons ligt. Ik maak ook nog even duidelijk dat zijzelf ook niet het niveau van Ajax hebben, en dat ik dus niet op hen zal gaan schelden als ze een verkeerde balaanname laten zien of een pass over vier meter niet aan kunnen laten komen bij de door hen bedoelde speler. Ik dacht, laten we het vooral losjes houden en de feiten vooraf even benoemen. Ik zeg nog: "Ik zal mijn best doen en laten we er een lekkere wedstijd van maken".  

    Ok, ik ben dus bijna 54 en zeker niet meer de beste sprinter. Het was 28 graden en mijn conditie (lees: gebrek aan) maakt dat ik niet al mijn beslissingen van dichtbij heb kunnen nemen (understatement, al stond ik zeker niet te fluiten vanuit de middencirkel). Maar klokje kijken, dat kan ik echt nog wel hoor. En mijn klokje zelf loopt ook al jaren goed, dus dat kan het probleem ook niet zijn geweest. Desalniettemin, werd aan deze scheidsrechter vanaf de zijlijn vanaf de 35e minuut al duidelijk gemaakt dat er iets mis met mij is. Het scheen zo te zijn, dat ik niet langer in staat zou zijn om klok te kijken. Voor die tijd was ik sowieso al twee keer op minder vriendelijke wijze voor blinde uitgemaakt (en ik had die rood-witte stok niet bij mij hè), omdat ik een ingooi aan de verkeerde partij had toegewezen (over en weer trouwens??). Ik weet ook wel dat ik daar twee keer een fout gemaakt had, maar die vergelijking met een blinde vink, die gaat dan misschien dan wel op, maar daarom hoef je dat nog niet te melden, toch? Ik heb namelijk zelf ook wel zo mijn ideeën over hoe een team te coachen, en daar voldeed de betrokken coach ook niet helemaal aan. Het enige geluid wat er vanaf die bank kwam was gericht op mij, en niet op de spelers. En gezien het vertoonde niveau van die spelers, hadden die best een paar nuttige tips kunnen gebruiken. "Nou niet verslappen" was nog de meest nuttige tip die ik gehoord heb, en ik denk daar van alles over, maar het zou toch wat zijn als ik die coach zou gaan toeschreeuwen wat ik op dat moment dacht. Waarom doet hij dat dan wel naar mij, vraag ik mij af. En waarom is dat eigenlijk heel normaal? Ik had het wel leuk gevonden hoor. Het spel voor de vorm even stilleggen en dan tekeergaan: "He coach, heb je stront in je ogen, je team bakt er niets van he, iedere keuze die gemaakt wordt is de verkeerde, de bal-aanname is verschrikkelijk, de mentaliteit van je spelers is om te janken en het enige wat jij doet is roepen "Nou niet verslappen jongens?" Ze zijn nog niet 1/10 van een seconde sterk geweest, pannenkoek! En dan weer lekker verder gaan met de wedstijd, lachen man! 

      

    Na de rust begint het einde van de wedstrijd natuurlijk te naderen. De conditie van de spelers is blijkbaar gelijk aan de mijne en het niveau van het vertoonde spel neemt aan beide zijden zienderogen af. Gelijke tred hiermee, maar dan 180 graden om neemt de frustratie bij de spelers zelf toe. Niet over eigen toenemend aantal fouten natuurlijk, maar wel over die van teamgenoten en tegenstanders. Spelers komen steeds vaker net te laat voor de bal (maar nog net wel op tijd voor het been) en het spel verruwd iets, met twee penalty’s als gevolg. Nou, daar hebben de heren spelers, leiders en toeschouwers ook wel een mening over, en als je die mening dan toch bij je hebt, waarom zou je die dan voor jezelf houden? Nee joh, gewoon delen, met de scheids natuurlijk. En ik vroeg niet eens om die mening hè, die kon ik zelf ook wel raden. Ik heb namelijk nog nooit spelers begeleiding, coaches en toeschouwers een team zien juichen en de scheids oprecht zien complimenteren met zijn juiste oordeel over het toekennen van een penalty tegen hen. 

      

    En het was zo een lekkere zaterdagmiddag, met 28 graden en nog een hoop leuk werk te doen in de tuin, en ideaal weer voor mijn hobby’s zoals motorrijden bijvoorbeeld. Is het al afgelopen? 

      

    Nee hoor, volgens mijn klokje, die ik nog steeds goed kan aflezen is het nog tien minuten voor ik het eindsignaal mag laten klinken en de stand is inmiddels 4-4 in het voordeel van CVVO.  

      

    Een speler die vertrekt vanaf eigen helft wordt op tijd van de bal voorzien en "sprint" naar de goal. De grensrechter (de zoveelste gewisselde speler) staat ergens rond ¼ van het veld opgesteld en heeft de situatie dus niet beter dan mijzelf kunnen waarnemen. Hij staat natuurlijk wel met zijn vlag omhoog. En de vermoeide verdedigers vinden dat prima natuurlijk. Deze proberen de doorgebroken speler niet langer in te halen en kijken naar mij, op luide toon vertellend dat het volgens hen buitenspel is en dat ik gek ban als ik niet fluit. De doorgebroken speler scoort. Eén team is blij, het andere team is, laten we zeggen, licht teleurgesteld. Nee, het andere team is zwaar gefrustreerd. Ze gaan verliezen en dat is niet door eigen onkunde naar hun oordeel. Ik zie het in hun ogen, en hoor het aan hun gekerm om het doelpunt af te keuren. Ik ben de schuldige staat er in hun wilde ogen te lezen. Na inmiddels nog eens drie kwartier was ik van enigszins gerespecteerde voorzitter verworden tot k??..scheids en nog veel meer vergelijkingen die volgens mij niet helemaal juist zijn! Ik ben mij althans niet bewust van het oplopen van enigerlei ziekte gedurende de wedstrijd en voor deze aanving, was ik nog helemaal gezond. De mening van de spelers over mij werden mij overigens niet persoonlijk door hen medegedeeld. Maar wat bij het verlaten van het veld was dit wel duidelijk te horen.  

      

    Ik vind voetbal een mooi spelletje hoor. En in mijn jeugd ging het er in de hoofdklasse ook best wel eens aan toe. Maar als ik het veld had verlaten met een groep spelers en mij zo zou hebben uitgelaten over een scheidsrechter, laat staan het K woord zou hebben gebruikt, dan kon ik van mijn vader een paar knallen voor mijn kop krijgen en konden we van onze coach voorlopig wel even terug naar een wat lager elftal om een lesje nederigheid te krijgen. 

      

    Twee spelers staken er voor mij bovenuit in deze wedstrijd. Eén bekte zijn coach af dat hij niet eens aangeraakt was toen deze luidkeels om een penalty stond te mauwen, de andere speler kwam mij na afloop van de wedstrijd bedanken voor de leiding. Hij verontschuldigde zich voor het gedrag van zijn teamgenoten. 2 Uit 22. 

      

    Dit was mijn bijdrage aan "de week van de scheidsrechter". Ik heb weer eens heel veel geleerd, onder andere: 

      

    1: Hoe hard wij de scheidsrechters nodig hebben (anders moet ik nog eens fluiten, laat dat ook een waarschuwing zijn ;-), want ik ben geen scheidsrechter). 

      

    2: Hoeveel respect zij verdienen. 

      

    3: Hoe verschrikkelijk wij met zijn allen te kort schieten in het geven van het respect wat zij verdienen. 

      

    Aan alle scheidsrechters binnen CVVO, mijn excuses voor het gebrek aan extra aandacht voor jullie tijdens deze afgelopen week van de scheidsrechter en nogmaals CHAPPEAU! 

      

    Wim Brugman 

      

    NB: Mocht ik nog eens moeten fluiten bij gebrek aan animo, dan doe ik een scheidsrechter shirt aan. Dan heb ik tenminste een zakje waar kaarten in passen voor het geval dat??. J.