• Magistraal CVVO JO 15-1 zorgt voor stunt tegen nog ongeslagen kampioen Hoofdklasse

    Zaterdag 25 mei 2019

    Met toch wel enige gevoelens van weemoed reisden we vanmorgen af naar Damwoude, om alweer onze laatste competitiewedstrijd te spelen, terwijl we gevoelsmatig nog maar net zijn begonnen en de laatste tijd –met vorige week een klein dipje- zo heerlijk staan te ballen.

    Ok, gezien de blessures zouden we best nog wel wat rust kunnen gebruiken, maar deze wedstrijd tegen de ongeslagen kampioenen van Broekster Walden, gevolgd door nog wat toernooiwerk laten we dan –voetbalbeesten die we zijn- ook liever niet aan ons voorbijgaan. Met de hulp van enkele handlangers vanuit de JO14-1 dan toch maar via de Centrale As naar het noordelijk deel van de provincie getogen om daar in het hart van de Friese Wouden de tot dan ongeslagen kampioenen van Broekster Walden (21 wedstrijden gespeeld, 63 punten,..) tegenmoet te treden.

    In goeden doen –en met een beetje geluk (ofwel zo weinig mogelijk pech)- zouden we hier in staat moeten zijn iets moois neer te zetten, en op het moment dat beginsignaal van scheidsrechter Hessel Soldaat klonk kon nog niemand bevroeden dat er vandaag iets heeeeeeeel moois door de mannen in het Blauw Wit zou worden neergezet. Misschien overdreven om te stellen dat er vandaag geschiedenis zou worden geschreven, maar wat onze mannen stuk voor stuk vandaag aan inzet en spelbeleving lieten zien was magistraal en fantastisch om te zien.
    Hoewel de mannen van Broekster Walden het iets betere voetbal speelden –ze zijn dan ook niet voor niets glansrijk kampioen geworden- ontwikkelde het team van CVVO zich gaandeweg door vechtlust en duelkracht tot zowaar de iets bovenliggende partij, en halfweg de eerste helft konden we daarvoor dan de eerste voordeelcoupon uit ons boekje scheuren toen Joute Pieter de bal keurig en panklaar op het hoofd van Dylan legde, en deze dan de 0-1 voorsprong liet binnenkoppen. Een mooie opsteker natuurlijk, maar de mannen van Broekster Walden waren hier natuurlijk minder van gecharmeerd en wensten beslist niet voor eigen publiek te kakken te worden gezet en andersom waren wij van CVVO hier natuurlijk niet heen gekomen om onze jonge nekjes gewillig in een Damwoudster strop te gaan vleien. Hierop ontspon zich een alleraardigste en soms verbeten strijd, die helaas voor de mannen van CVVO een slordige 5 minuten voor rust een treffer voor de thuisclub opleverde toen de bal vanuit een onoplettendheidje bij een omschakelmomentje in onze goal werd gefrommeld ; 1-1 ruststand.

    Na de rust dachten de mannen van Broekster Walden het karwei wel even af te gaan maken, maar stuitten daarbij op een granieten collectief van CVVO, waar iedere speler vandaag een hele dikke voldoende haalde. De mannen van Broekster Walden drongen flink aan, maar stuitten vandaag op een muur van Blauw Wit verzet en een onophoudelijke vechtlust die ze kennelijk nog niet eerder in deze competitie zijn tegengekomen. Er moet dan ook iets in deze kampioenen zijn geknakt toen Dylan op links doorbrak en met een bekeken schot de verdiende 1-2 voorsprong aantekende.
    Hierna was de beer los en kregen we de volle laag te verduren, en ging de ploeg van Broekster Walden wanhopig op jacht naar de gelijkmaker. Men was heel dichtbij, maar gelukkig kon Trevor de goed in de kruising ingeschoten vrije trap nog met de vingertoppen tot corner verwerken, waarna met het verstrijken van de minuten het heerlijke gevoel van een stunt begint op te kriebelen.

    We waren dan ook bijna in staat –toch maar niet gedaan- om de scheidsrechter op de platte bek te zoenen bij het klinken van het laatste fluitsignaal, waarmee de stunt een feit was, en de mannen van Broekster Walden teleurgesteld en enkel zelfs huilend ter aarde stortten.
    Dit laat natuurlijk onverlet dat zij een prima seizoen hebben gedraaid en de terechte kampioenen zijn geworden, maar vandaag gingen de punten naar het team dat daar het meeste aanspraak op had gemaakt en dat deze 3 punten –zekers vandaag- dubbel en dwars heeft verdiend.